BABANIN GÖREVİ 6
İnanamıyordum. O anda gerçekten de şok olduğumu hissettim, ellerim kaskatı kesilmişti sanki. Oğlum kalçalarını hareket ettirerek, kendini bana tatmin ettiriyordu. Ellerimde, onun sıvısını hissediyordum. Parmaklarım istemsiz olarak daha sıkı kavramıştı, gerçekten kalın bir aleti vardı. Damarlarını parmaklarımda, avuç içimde hissediyordum. Gerçekten de haklıydı, bunca zamandır böyle bir şey hissetmemiştim. Böyle güçlü, böyle erkeksi… İnanılmazdı. Yaptığım şey ne kadar garip ve iğrenç olursa olsun, o anda donmuştum. Duramıyordum.
Dikkatim, oğlumun penisindeyken, elleri birden pantolonuma uzandı ve kotumu kalça hizama indirdiğinde hiçbir şey yapamadım. Hareketsizdim.
“Gördün mü anne, o kadar zor değilmiş…” dedi gözlerimin içine bakarak, sırıtıyordu. Ellerimi çektim ve geriye doğru bir hamle yaptım. Ancak pantolonum kalçalarıma kadar indiği için hareket kabiliyetim düşmüştü ve sendeledim. Geriye doğru tam düşecekken, oğlum beni tuttu. Elleri belimi sarmıştı ve aleti de bacaklarıma değiyordu.
“Dikkat et!” diye bağırdı. Gözleri, gözlerime iyice yaklaştıktan sonra ise “Anne, bunu yapabiliriz. Sen de bunu istiyorsun… Değil mi?” diye fısıldadı, o anda sol eliyle göğüslerimi okşamaya başladı. Avucunun içindeyken sıcaklığını hissedebiliyordum.
Ve oldu… Şok olmuştum. Meme uçlarım sertleşmiş, vajinam ıslanmıştı. Bunu anladı mı acaba? Gözlerinin içine baktım. Anlamamasını ummaktan başka bir çarem de yoktu. Gerçi bu konularda pek bilgisiz birine benzemiyordu, yaptıkları… Aynı babasının gençliğiydi. Tabi ki çok daha tutkulu bir hali gibi, o kadar güzeldi ki aslında. Ama… O benim oğlumdu. Nasıl yapabilirdik ki? Yapmamalıydık. Yanlıştı. Dudaklarına bana doğru yaklaştırırken aniden kaçmayı başardım, ellerinden kurtulup geri adım atarken yine sendeledim fakat pantolonum iyice diz kapaklarıma kadar düşerken, dengemi sağlayabildim. Aramızdaki mesafeyi açmış olmanın rahatlığını bir yaşadım. Derin bir nefes alıp oğluma baktım, gerçekten de bu anı yaşıyor olamazdım değil mi? Oğlum şu anda tamamen erekte olmuş bir halde, çıplak olarak önümde duruyordu. Ve bana dokunup, beni soymaya çalışıyordu!
“Barkın! Bak bu hiç doğru değil. Yapma bunu, çok büyük hata yapıyorsun ve bunu anlamıyorsun…” dedim. Sesim yüksek ve panik içindeydi, artık ses tonumu kontrol edemiyordum. Zaten odanın içindeki kontrolü kaybedeli bayağı olmuştu. Vücudum bana ihanet ediyor ve kontrolüm dışında şeyler yaşıyordum. Zihnim bulanıklaşmıştı, artık düzgün düşünemiyordum bile.
“Hayır anne… Şu haline bak. Benim önümde iç çamaşırlarında duruyorsun. Çıplak görmeliyim seni anne, bak ben çıplağım.” dedi ve bana doğru hamle yaptı.
Adım atarken, ben de geriye doğru bir adım attım ve pantolonum tamamen ayak bileklerime kadar inmişti. Olduğum yere mıhlandım, düşmemek için kendimi zor bir şekilde dengede tutabilmiştim.
“Bak bu çok yanlış, zaten plajda daha önce beni bikiniyle de gördün, bu bir şey ifade etmez. Bunu sen de biliyorsun.” dedim panik bir halde, artık anlaması lazımdı. Yalvarır bir şekilde çıkan ses tonum, iyice panik olduğumu açığa verse de artık bir şey gizlemek ve oyun oynamak istemiyordum. Çünkü her denememde daha da kontrolümü yitiriyordum ve bu git gide daha da berbat bir hale getiriyordu işleri. Herşey kontrolden çıkmak üzereydi sanki.
“Hayır anne aynı değil, uçların belli oluyor anne… Hissettim. Sen de tahrik oldun değil mi?” dedi bana doğru yaklaşarak. Sağ eli, kalçamı kavrayıp bir anda şaplak attı. O an ciyakladım ve onun elini tuttum, gerçekten çok güçlüydü, her anlamda… Karşı koymak zordu.
“Bak… Lütfen düzgünce düşün…” dedim, o sırada elimi sıkıca tuttu ve aletinin üzerine getirdi.
“Anne, bozma bunu, lütfen…” dedi. Sesi o kadar tahrik edici geliyordu ki, göğüs uçlarımın sütyenimi zorladığını anlıyordum artık. Vücudum hiç istemediğim bir tepki veriyor ve oğlumdan tahrik olmamı sağlıyordu. Ama bunun ne kadar yanlış olduğunu, yapmamam gereken bir şey olduğunu beynim haykırırken, dinletemiyordum… Olmuyordu. Hem odadaki kontrolümü, hem de kendi vücudum üzerindeki kontrolümü kaybetmiştim. Ve bunlar o kadar hızlı oluyordu ki, beynimin uyuşmaya başladığını. Nefes almakta güçlük çektiğimi fark ettim. Nefes nefese kalmıştım ve oğlumun önünde bileklerime kadar inen kot pantolonum ile, dantelli iç çamaşırlarım ile duruyordum. Bunu babası görse acaba ne düşünürdü… Ne biçim bir kadın olduğumu kafasında canlandırırdı, ne yapardı… Gerçekten utanç vericiydi.
Elimi hemen geri çektim.
“Saçmalama Barkın! Artık yeter!” diye bağırdım.
“Tamam o zaman, babam gerçeği bilmeli? Sonuçta sen hamile kalmak istemiyorsan ve de biz birbirimizi çıplak olarak görmeyeceksek, ona yalan söylemenin bir anlamı yok değil mi?” dedi. Gözlerimin tam içine bakıyor ve üzerimde derin bir baskı kuruyordu. Sözleri o kadar keskin, sert ve gerçekti ki… Ezildiğim suçluluk duygusu tüm o atmosferi sanki bir anlığına bana unutturmuştu.
“Hayır… Çocuk yapmayı istiyorum, konuyu saptırıyorsun.” dedim zayıf bir sesle.
“O zaman saptırmayayım, odaklanalım.” dedi ve yeniden elimi tuttu. Sağ elimi tekrar aletine sardığında artık çok geçti. Gözlerimi utançla kapadım ve elimi hareket ettirmesini hissettim. Gözlerimi açtığımda gözlerine baktım. Kesinlikle yaptığı hareketin farkındaydı, ancak sonuçlarını ve olacakları anladığından şüphelerim vardı. Anlamıyordu, daha bir ergendi sadece.
“Barkın…” dedim fısıltıyla, o anda elimi bıraktığını fark etmedim. Elim kendi kendine oğluma mastürbasyon yapıyordu.
“Ah… Çok güzel… Anne….” dedi gözlerini kapatıp, o anda elimi çektim. Nasıl kaçabilirdim bilmiyordum, bileklerimde resmen zincir görevi gören kot pantolonum yüzünden kapana kısılmış bir haldeydim, çok çaresiz hissediyordum. Mutfak, bana o kadar dar ve rahatsız gelmişti ki. Burada böyle tutsak gibi hissedeceğimi hiç düşünmüyordum gerçekten de.
Artık yapabileceğim hiçbir şey kalmamıştı gerçekten de. Bir anda olanca gücümle hareket etmeye ve bileklerimi kot pantolonumdan kurtarmaya çalıştım. Tam ayağımı çektiğim sırada sendeledim ve düştüm. Düşerken kanepenin tam kenarına doğru yuvarlandım. Ellerimle kanepeden destek alıp kalkmaya çalıştım. Başım sarsılmıştı, bunların hiçbirine alışık olmayan bünyem için gerçekten de şoke edici detaylardı bunlar.
O sırada başımı çevirip arkama baktım. Oğluma doğru ters bir şekilde yüz üstü eğilmiş bir şekilde durduğumu fark ettim. Bana doğru bakıyordu. Gözleri önce gözlerime, sonra da kalçalarıma doğru gitti ve çıplak bedeni bana doğru yaklaşırken;
“Şimdi de sütyen…” dedi. O an gerçekten panik olmuştum. Pankileyen gözlerimle ona bakıp, cılız sesimle sadece “Hayır…” diyebildim.
Sol eli havaya doğru kalkmıştı, daha önce vurduğu gibi kalçalarıma şaplak atmayı planlıyordu. Gözlerindeki tutkuyu, isteği gördüm. Hissediyordum. Korkuyordum. Ne yapacağımı bu sefer gerçekten de bilemiyordum. Oğlum beni istiyordu, ben ise… Bedenim ona tepki veriyordu. Kontrol edemediğim bir durumdu. Zaten bugün, bu odadaki herşey üzerindeki kontrolümü gerçek anlamda kaybetmiştim. Bu çok yanlıştı, sadece… Çok yanlış…
O yaklaşırken hayatımın en güzel, en ferahlatıcı seslerinden birini duydum. Kapının zili çalıyordu. O an duraksadı, durmamasından ve yaptığı saçmalığı sürdürmesinden korkuyordum. ancak öyle bir hareket yapmamıştı iyi ki.
Durduğu yerde bana doğru baktı ve “Devam edecek…” dedi göz kırparak, odadan çıkarken kaslı vücudunu izledim. Şok geçirmiştim. Mutfakta, koltuğa yaslanmış bir şekilde, sadece iç çamaşırlarım ile duruyordum. Birkaç saniye önce zorla kendini tatmin ettirmeye çalışmış oğlumun sıvıları elimdeydi. Yapışkanlıklarını, kokularını ve erkeksi hissini sonuna kadar hissediyordum. Meme uçlarım sertleşmiş, tahrik olmuştum. Bana ne oluyordu böyle…